Fot. ProfiAuto

Specjaliści sieci warsztatowej ProfiAuto Serwis przyjrzeli się kilku systemom stosowanym we współczesnych autach i ocenili ich przydatność.

ESP (Electronic Stability Program) to elektroniczny układ stabilizujący tor jazdy. Jego głównym założeniem jest utrzymanie właściwego toru pojazdu podczas gwałtownego manewru wymijania. W praktyce oznacza to, że jeśli czujniki wykryją moment, gdy auto wpada w poślizg, system sam przyhamuje jedno lub więcej kół, aby utrzymać prawidłowy tor jazdy. Dodatkowo na podstawie danych z czujników ESP może zdławić moc silnika w trakcie takiego manewru. To rozwiązanie korzysta między innymi z systemów ABS oraz ASR, ale ma również swoje czujniki sił odśrodkowych, obrotu pojazdu wokół własnej osi oraz kąta skrętu kierownicy.

System ostrzegający przed zjechaniem z pasa drogi może nosić różne nazwy (np. Lane Assist, AFIL). Ostrzega on kierowcę przed nieplanowaną zmianą bieżącego pasa ruchu. Dzieje się tak dzięki kamerom monitorującym prawidłowy kierunek jazdy w stosunku do namalowanych na drodze pasów. Jeśli kierowca najedzie na linię bez uprzedniego włączenia kierunkowskazu, komputer pokładowy wyśle ostrzeżenie w formie dźwięku, komunikatu na ekranie lub wibracji kierownicy. Jest to rozwiązanie, które stosowane było głównie w limuzynach czy samochodach z wyższej półki. Od jakiegoś czasu można coraz częściej spotkać je także jako opcjonalne wyposażenie nawet w miejskich samochodach kompaktowych.

Ostrzeganie przed pojazdem w „martwym polu” działa w oparciu o kamery lub radary monitorujące otoczenie samochodu. W tym przypadku są one umieszczone w tylnych zderzakach lub w lusterkach bocznych i mają informować kierowcę np. o innym samochodzie, który znajduje się w tzw. martwym polu, czyli w strefie niewidocznej w lusterku. Takie rozwiązanie po raz pierwszy zostało wprowadzone przez firmę Volvo. Na system zdecydowało się także kilku innych producentów, jednak nadal nie jest on powszechny.

Producenci samochodów od blisko 20 lat próbują wykorzystać noktowizory. Pierwszym autem, w którym pojawił się układ noktowizyjny, był Cadillac DeVille z 2000 roku. Z czasem ten system zaczął się pojawiać w samochodach takich marek, jak Toyota, Lexus, Honda, Mercedes, Audi czy BMW. Dziś jest dodatkową opcją wyposażenia w samochodach premium i tych ze średniej półki.

Podobnie jak w przypadku asystenta pasa, system monitorujący zmęczenie kierowcy może mieć różne nazwy, w zależności od producenta (np. Driver Alert czy Attention Assist). Działa on na zasadzie bieżącej analizy sposobu jazdy i zachowań kierującego, takich jak utrzymanie kierunku jazdy czy płynność ruchów kierownicy. Te dane są analizowane w czasie rzeczywistym i jeśli pojawiają się oznaki wskazujące na zmęczenie kierowcy, to system wysyła sygnały świetlne i dźwiękowe. Są to rozwiązania, które spotkać można głównie w samochodach marek premium, ale producenci próbują umieszczać je także w autach ze średniej półki, jako opcję wyposażenia dodatkowego.

Niektóre systemy są bardziej funkcjonalne, inne mniej. Za niezbędne można uznać ABS i EBD. Od pewnego czasu obydwa stanowią standardowe wyposażenie samochodu. Wybór pozostałych powinien zależeć od indywidualnych potrzeb kierowcy. Przed kupnem warto zastanowić się, czy dane rozwiązanie sprawdzi się warunkach, w których podróżujemy. Część z nich za 2 lata i tak będzie stanowiło obowiązkowe wyposażenie, ponieważ tego wymagają przyjęte już unijne regulacje.

Tweet

Informacja prasowa