Lakierowanie wielowarstwowe
Spies Hecker
Wykonanie próbnych natrysków pozwala uniknąć błędów w doborze koloru i niewłaściwej aplikacji
Kolejnym tematem naszego instruktażowego cyklu są powłoki trójwarstwowe. Dawniej spotykało się je tylko w pojazdach drogich, lecz obecnie coraz częściej występują też w samochodach klasy średniej.
Gama produktów do renowacji powłok systemem trójwarstwowym wciąż nie należy do tanich, więc powinno się przywiązać szczególną wagę do profesjonalnego wykonania naprawy. Lepiej poświęcić nieco więcej czasu na gruntowne przygotowanie i próby natryskowe, niż ponieść poważne koszty ponownego lakierowania.
W ostatnim okresie niektóre formuły lakierów trójwarstwowych zostały wzbogacone specjalnymi miksami typu xirallic. Nadają one dodatkowe efekty optyczne. Specyfika kolorów trójwarstwowych polega wówczas na odbiciu promieni światła od warstwy gruntowej i jego rozproszeniu w perłowej powłoce, a lakier bezbarwny nadaje całości trójwymiarową głębię. Każda warstwa ma więc określoną rolę. Grunt, zwany w tym wypadku "grunttonem", nadaje powłoce barwę podstawową, warstwa perłowa odpowiednio modyfikuje jej ton, a lakier bezbarwny, oprócz wspomnianej funkcji optycznej, pełni też rolę mechanicznego zabezpieczenia całej powłoki.
Wspomniane testy natryskowe pozwalają eliminować błędy wynikające ze złego oświetlenia, niewłaściwych parametrów ciśnienia i sposobu aplikacji (np. ilości naniesionych warstw), a także wadliwie działającego pistoletu. Natryski te należy wykonywać na specjalnych próbkach, czyli blaszkach mocowanych w centralnej części elementu używanego do testów i lakierowanych wraz z nim.
Należy unikać niekontrolowanej liczby nanoszonych warstw, gdyż każda z nich powoduje zmianę koloru właściwego. Należy w tej kwestii przestrzegać zaleceń podanych w programie kolorystycznym i w instrukcji technicznej producenta. Porównywanie natrysków z oryginalnym kolorem nadwozia powinno odbywać się zarówno przy świetle dziennym, jak i sztucznym.
Po zadowalającym dobraniu koloru można zająć się przygotowaniem podłoża. Stosujemy tu zasadę: jasny podkład pod jasne kolory, ciemny – pod ciemne. W gamie produktów marki Spies Hecker jest wiele możliwości, np. podkład 5310, 5400, 5330. Obróbka podkładu powinna być wykonywana standardowo materiałem ściernym o ziarnistości P400-500 za pomocą szlifierki mimośrodowej o skoku tarczy 2,5 mm. Strefę cieniowania należy wstępnie zmatowić papierem P500, a wykończyć materiałem Trizac 1000.
Przed przystąpieniem do lakierowania trzeba pamiętać o elementarnej zasadzie zachowania czystości, gdyż wraz ze wzrostem ilości warstw rośnie ryzyko osiadania niepożądanych wtrąceń. Lakierowanie całych elementów nie stanowi większego problemu, natomiast cieniowanie elementów przyległych wymaga większej koncentracji.
Nie należy cieniować stref węższych niż 20 cm, ponieważ może się ono zakończyć niepowodzeniem. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma materiałami, które musimy nanosić na zakładkę, więc z tego powodu potrzebna jest odpowiednia przestrzeń do jej wykonania. Podczas wykonywania pracy niezbędne jest, jak zwykle:
1. użycie środków ochrony osobistej (kombinezon, maska, rękawice, okulary);
2. dokładne odmuchanie elementów i stojaków czystym, sprężonym powietrzem;
3. przemycie naprawianej strefy preparatem 7010 i 7080 – w przypadku stosowania lakierów wodorozcieńczalnych;
4. zastosowanie ściereczki przeciwpyłowej;
5. nanoszenie "blendera" (preparatu do cieniowania na elementy sąsiednie w zależności od zaleceń stosowanego systemu.
Materiały podkładowe Spies Hecker używane do napraw powłok wielowarstwowych
Efekt finalny zależy od naszej wiedzy, przygotowania technicznego i umiejętności, dlatego zachęcam do korzystania z informacji zawartych w instrukcjach technicznych, a w przypadku wątpliwości – do konsultacji z technikiem-specjalistą w dziedzinie produktów i technologii Spies Hecker.
0 komentarzy dodaj komentarz