Fot. Launch

Ze względu na kinematykę konstrukcji nośnej wszystkie podnośniki warsztatowe z napędem mechanicznym można podzielić, jak już wspomniano, na:

• kolumnowe;
• nożycowe;
• słupowe.

Podnośniki kolumnowe mogą mieć jedną, dwie lub cztery kolumny. W tego typu konstrukcjach napęd elektromechaniczny przekazywany jest mechanizmem śrubowym lub łańcuchowym, a stosowany obecnie najczęściej elektrohydrauliczny – bezpośrednio siłownikiem na ramiona lub podesty podnoszące.

Podnośniki elektromechaniczne wielokolumnowe mogą być napędzane jednym silnikiem wspólnym dla wszystkich kolumn lub mieć niezależne napędy indywidualne dla każdej z kolumn z osobna. Podnoszenie i opuszczanie sterowane jest wówczas elektronicznymi układami synchronizującymi. Podnośniki jednokolumnowe (i obie kolumny w dwukolumnowych) posiadają po dwa regulowane przegubowo wsporniki ramieniowe unoszące pojazd. Podnośniki czterokolumnowe zamiast ramion unoszą specjalne płyty najazdowe, na które pojazd najeżdża kołami.

Podnośnik czterokolumnowy

Podnośniki nożycowe mają najczęściej napęd elektrohydrauliczny. Unoszenie pojazdu w tego typu konstrukcjach realizowane jest za pomocą siłowników hydraulicznych. Wykonywane są w wersjach typowo obsługowych (ze wspornikami podprogowymi) oraz diagnostycznych (z platformami najazdowymi). W pierwszej z tych wersji wykorzystywany jest najczęściej podwójny mechanizm nożycowy, co uwarunkowane jest stosunkowo krótkimi płytami unoszącymi. Podnośniki nożycowe najazdowe mają przeważnie konstrukcję jednonożycową.

Podnośniki nożycowe mogą być montowane zarówno na posadzce, jak i w jej specjalnych zagłębieniach umożliwiających ustawianie płyt najazdowych w położeniu spoczynkowym (po opuszczeniu) równo z płaszczyzną podłogi warsztatu.

Podnośnik nożycowy

Inną, dotychczas zdecydowanie mniej popularną, odmianą podnośników kolumnowych są wersje słupowe, zwane również stemplowymi, kasetowymi lub teleskopowymi. Mają siłowniki zagłębione w posadzce warsztatu i wsporniki (ramiona, podpory, pomosty) połączone sztywno z ich tłoczyskami. To rozwiązanie umożliwia optymalne wykorzystanie powierzchni warsztatowej, dzięki ukryciu całego mechanizmu unoszącego w podłożu. Podnośniki te mogą występować w wersji:

• jednosłupowej – z jednym tłokiem i czterema ramionami zamocowanymi na jego końcu (podparcie czteropunktowe);
• dwusłupowej – z dwoma tłokami i czterema ramionami (po dwa na każdy tłok);
• dwusłupowej z najazdami – w której pojazd unoszony jest za koła stojące na płytach najazdowych;
• dwusłupowej z płytami unoszącymi – w której podparcie pojazdu realizowane jest za progi z użyciem podkładek gumowych.

Każda z wersji konstrukcyjnych podnośników samochodowych posiada swoje wady i zalety. Dlatego też niezmiernie ważne jest ich optymalne dostosowanie do zakresu prowadzonych w warsztacie prac obsługowych i naprawczych oraz posiadanych warunków lokalowych.

Tweet

Andrzej Kowalewski
Prezes zarządu Launch Polska sp. z o.o.