strona główna Zespoły napędowe Wymiana sprzęgła w Renault Scénic
2017-01-17, ostatnia aktualizacja 2017-01-17 10:43

Podręcznik mechaniki pojazdowej

Wymiana sprzęgła w Renault Scénic

Fot. Schaeffler

Fot. Schaeffler

W ramach pakietu wsparcia technicznego ze strony LuK i Grupy Schaeffler przygowaliśmy artykuły techniczne opisujące "krok – po – kroku" sposób przygotowania do wymiany sprzęgła w różnych współczesnych samochodach.

Obecny artykuł odnosi się do Renault Scénic III GT z silnikiem 15 dCi o mocy 110 KM (K9K). Pojazd ten przejechał z oryginalnym sprzęgłem 160 000 km. Według katalogu Schaeffler online właściwy w tym wypadku zestaw naprawczy to: LuK RepSet(r) 2CT (Double Clutch Technology) o numerze katalogowym 602 0005 00. Zawiera on wszystkie elementy, których użycie zalecane jest przy każdorazowej wymianie sprzęgła (fot. 2).

Niniejsza instrukcja dotyczy 6-biegowej skrzyni Renault DC4 (równoległa manualna). Wymagany komplet narzędzi obejmuje: standardowy zestaw narzędzi LuK o numerze katalogowym 400 0418 10 oraz standardowy zestaw narzędzi LuK do pojazdów Renault, nr kat. 400 0423 10, a także w przypadku ponownego montażu tego samego sprzęgła zestaw narzędzi do blokady transportowej LuK, nr kat. 400 0425 10.

Do przeprowadzenia wymiany sprzęgła potrzebne będą poza tym: podnośnik najazdowy, dwa wsporniki hydrauliczne do skrzyń biegów (jeśli nie zachodzi konieczność zabezpieczenia zespołu: silnik – skrzynia biegów od góry) i oczywiście zestaw narzędzi specjalnych do demontażu i ponownego montażu zespołu sprzęgła 2CT.

W pierwszej kolejności należy (fot. 3, 4 i 5): odłączyć i wymontować akumulator oraz jego podstawę, zdemontować środkową część atrapy chłodnicy, środkową część rury pod atrapą doprowadzającej powietrze do filtra i obudowę filtra powietrza. Następnie (fot. 6, 7 i 8) odłącza się: przewód kontrolny elektrozaworu sterującego turbosprężarką, wiązkę z elektrozaworu turbosprężarki, wiązkę akumulatora (zdejmując ją z lewego mocowania zawieszenia). Trzeba też odpiąć i zabezpieczyć przed uszkodzeniem cięgno wyboru biegów.

Przed podniesieniem pojazdu należy zablokować koło kierownicy w celu zdemontowania ramy pomocniczej (sanek) wraz z przekładnią kierowniczą (fot. 9). Dalsze czynności prowadzi się przy podniesionym samochodzie z odkręconymi kołami. Obejmują one demontaż lewego nadkola, łącznika stabilizatora, końcówki drążka kierowniczego i sworznia wahacza. Ramę pomocniczą (sanki) zabezpiecza się wspornikiem hydraulicznym i odkręca się śruby ją mocujące (fot. 10, 11, 12). Po stronie skrzyni biegów trzeba odłączyć wiązkę przewodów, zdemontować rurę do intercoolera i górną śrubę mocującą wiązkę silnika na skrzyni biegów, odłączyć wtyczkę sterownika skrzyni biegów, zdjąć wiązkę silnika ze skrzyni biegów, wymontować rozrusznik i spuścić olej ze skrzyni (fot. 13).

W następnej kolejności należy zdemontować (fot. 14, 15, 16): lewą i prawą półoś (zwracając uwagę na pośrednie łożysko podpierające), a także przedni zderzak, belkę podpierającą chłodnicę, ramę pomocniczą podsilnikową (sanki). Potem można odkręcić śruby i wymontować skrzynię biegów. Trzeba przy tym pamiętać o jej znacznej masie, charakterystycznej dla wersji dwusprzęgłowej, w której sprzęgło jest zamontowane wewnątrz skrzyni (fot. 17 i 18). Montaż skrzyni z silnikiem przebiega w odwrotnej kolejności. Należy zawsze zweryfikować stan i pozycję kołeczków centrujących. Ze względu na ryzyko uszkodzenia wieloklinu tarczy śruby mocujące skrzynię powinno się dokręcić z właściwym momentem zgodnie z zaleceniami producenta pojazdu.

W tym modelu, podobnie jak zespól sprzęgła, również i konstrukcja dwumasowego koła zamachowego różni się od klasycznych DKZ (fot. 19, 20 i 21) W związku z powyższym sposób montażu sprzęgła 2CT odbiega od procedury wymiany sprzęgła klasycznego. Charakterystyczną cechą przekładni równoległych manualnych jest to, że funkcjonują one na podobnej zasadzie, jak zwykłe skrzynie manualne jednosprzęgłowe. Każda tarcza obsługuje swoją grupę biegów. Tarcze są posadowione na koncentrycznych wałkach sprzęgłowych – zewnętrzny drążony i wewnętrzny pełny, wsunięty do jego wnętrza. Biegi nieparzyste (1, 3, 5) obsługuje sprzęgło pierwsze (K1) połączone z wałkiem wewnętrznym. Biegi parzyste uzyskują napęd z tarczy nr 2 (K2) poprzez wałek drążony zewnętrzny.

W klasycznym zespole sprzęgła jednotarczowego rozłączanie napędu odbywa się za pomocą tzw. układu wysprzęglającego. W podwójnym sprzęgle typu 2CT jest odwrotnie. W stanie swobodnym sprzęgła są rozłączone, a zamykają się dopiero po uruchomieniu dźwigni załączających. Stąd nazwa: "system zasprzęglający". Mechatronika załącza naprzemiennie łożyska oporowe za pomocą sterowanych silnikami elektrycznymi dźwigni zasprzęglających. Są one tak skonstruowane, by stanowiły klin, pod który wsuwany jest tzw. wózek podnoszący stopniowo tę stronę dźwigni, jaka poprzez łożysko oporowe naciska na sprężynę talerzową załączającą właściwe sprzęgło.

Zużycie okładzin tarcz jest kompensowane działaniem zintegrowanego układu samoregulacji. W przypadku wykonywania naprawy, przy której zachodzi konieczność demontażu zespołu sprzęgła i jego ponownego montażu, niezbędna jest ponowna blokada zespołu samoregulacji. Wykonuje się ją za pomocą specjalnego narzędzia do blokady transportowej.

Z oczywistych względów do demontażu i ponownego montażu całego modułu sprzęgła wymagane jest zastosowanie narzędzi specjalnych (zestawów standardowego i do Renault). Schaeffler prowadzi specjalistyczne szkolenia w zakresie wymiany modułów sprzęgieł 2CT. Ich celem jest zapewnienie warsztatom dostępu do fachowej wiedzy i specjalistycznych narzędzi umożliwiających stosowanie najnowszych rozwiązań naprawczych.

Szczegółowe informacje dotyczące szkoleń dostępne są w naszym katalogu szkoleniowym na stronie: www.repxpert.pl/pl/work/product_finder/gen_product_overview?assemblyGroupContext= Przeniesienie_napędu.



 

Wasi dostawcy

Podobne

Polecane


ver. 2023#2