Stacje demontażu chcą ponownie doprowadzić do zmian w systemie recyklingu pojazdów wycofywanych z eksploatacji.

Zdaniem SDCM, jeśli się to uda, wystawione zostanie na szwanki bezpieczeństwo uczestników ruchu drogowego. Stracą też polscy producenci wyposażenia i części samochodowych.

Recykling samochodów jest zwykłą działalnością gospodarczą i tak jak wiele innych przedsięwzięć przynosi zysk. Masa samochodu osobowego zwykle przekracza tonę (i często zbliża się do dwóch). W ok. 3/4 składają się na nią różnego rodzaju metale: w większości (ok. 2/3) stopy żelaza (stal), a w ok. 1/10 stopy aluminium. Surowce te są cennym towarem.

Przepisy dotyczące recyklingu wynikają z dyrektywy Parlamentu i Rady UE w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji. Statystycznie zdecydowana większość pojazdów jest wycofywana z eksploatacji ze względu na wiek, a co za tym idzie, zużycie i korozję (tym samym, zużycie i korozję ich części). Mniejszy odsetek aut trafia na złom z powodu uszkodzenia w wypadku drogowym. Do kasacji trafiają poważnie uszkodzone auta. To właśnie części ze starych czy porozbijanych samochodów miałyby trafiać do sklepów prowadzonych przez stacje demontażu pojazdów.

Części ze złomowanych aut, jako używane, mają charakter indywidualny i przed ponownym użyciem każdą należałoby poddać badaniu technicznemu. W przypadku niektórych podzespołów (związanych z bezpieczeństwem) ustawodawca wprowadził listę kategorii części, których ponownie w aucie używać nie wolno (poduszki powietrzne z aktywatorami pirotechnicznymi, klocki i szczęki hamulcowe itd.). W przepisach o recyklingu pojazdów wycofywanych z eksploatacji wskazuje się natomiast wyraźnie, że to wprowadzający pojazd na terytorium kraju podaje informację określającą rodzaje wyposażenia i części, które mogą być przeznaczone do ponownego użycia. Jest to racjonalne i uzasadnione: to konstruktor pojazdu go zaprojektował i złożył w całość, a zatem wie o aucie najwięcej.

Logiczne jest też, że niektóre obowiązki informacyjne wprowadzający pojazd (producent, importer) może spełnić we współpracy z producentami części samochodowych (ma ona miejsce już na etapie homologacji typu pojazdu). Za wyjątkiem Niemiec, w przepisach większości krajów UE nie przewiduje się, aby z żądaniem o udzielenie szczegółowych informacji o sposobie montażu części prowadzący stacje demontażu mógł zwracać się bezpośrednio do producenta części. Polskie prawo wymóg taki jednak wprowadza.

Według żądań organizacji reprezentującej stacje demontażu, o zakresie udzielanej informacji miałby decydować kierujący żądanie, czyli właśnie stacje. Skąd wiadomo, czy część nadaje się do ponownego użytku? Nawet jeśli chodzi o część samochodu z kategorii dopuszczonej do ponownego użycia, należałoby zbadać konkretny element, jeśli ma on zostać ponownie zamontowany w aucie.

W razie przeforsowania pomysłu przedsiębiorców prowadzących zbiórkę i przerób złomowanych pojazdów, producenci i dystrybutorzy części samochodowych z terytorium RP będą musieli działać w ustawowo narzuconych i gorszych warunkach niż firmy z pozostałej części UE. Powszechnie uznaje się w innych krajach, że przepisy o recyklingu pojazdów wycofywanych z eksploatacji dotyczą przede wszystkim producentów pojazdów (a jeśli także producentów ich części, to tylko pomocniczo i w związku z obowiązkami producentów pojazdów). SDCM apeluje, aby Polska nie wybiegła przed orkiestrę i doprowadziła do dyskryminacji polskich przedsiębiorców. 

Tweet

Informacja prasowa