Fot. Autor, Motoringassist.com, Cambustion.com, cbs.grundfos.com

Amatorskie udoskonalenia

Jeżeli producent silnika zaleca np. stosowanie oleju o klasie lepkości nie wyższej niż SAE 5W-30, to ma to jakieś uzasadnienie. Może nim być np. obecność w konstrukcji systemu zmiennych faz rozrządu VVT, który jest regulowany z zadowalającą prędkością tylko przy odpowiedniej lepkości oleju. Oleje o wyższych lepkościach spowalniają reakcję, powodując niewłaściwą pracę silnika.

Dość często właściciele samochodów sprowadzonych zza zachodniej granicy wymieniali olej na syntetyczny, wychodząc z założenia, że na cywilizacyjnie zaawansowanym Zachodzie olejów mineralnych już pewnie wcale nie ma. Niestety takie myślenie powodowało czasem spore problemy, gdy w silniku zanikało ciś nienie oleju. Gorączkowe poszukiwania przyczyny prowadziły najczęściej po rozebraniu silnika do stwierdzenia, że cała miska olejowa zapełniona jest ciemnym szlamem, a smok pompy olejowej jest właściwie tym szlamem zaklejony. Wykazało to, że poprzedni użytkownicy jeździli prawdopodobnie na mineralnym oleju o bardzo niskiej jakości, który rozkładał się termicznie, obklejając wszystkie możliwe powierzchnie wewnętrzne silnika. Zastosowany olej syntetyczny o niskiej lepkości, doskonale penetrujący (jak nafta) wnętrze silnika, zawierający pakiet doskonałych detergentów (środków myjących) – przenika wszędzie, gdzie jest to możliwe i wymywa (wypłukuje) wszystkie zanieczyszczenia. Najczęściej trafiają one do miski olejowej, gdzie przy odpowiednio dużej ilości blokują całkowicie prawidłowy przepływ oleju. Lepiej nie mówić, jak groźne skutki spowoduje zablokowanie przez osady którejś magistrali. Tak oto, nie żałując pieniędzy na najdroższy, najlepszy jakościowo olej, można przysparzać sobie problemów. Gdy nie wiadomo, jaki olej jest dla danego silnika optymalny, najbezpieczniejsze wydaje się użycie produktu półsyntetycznego, nie mającego tak wielkich zdolności penetracji i wypłukiwania osadów.

Nawet najlepszy olej może przybrać taką postać, jeśli nie zostanie wymieniony w odpowiednim terminie

Częste nieporozumienie towarzyszące smarowaniu silnika olejem syntetycznym, czyli jakościowo lepszym, polega na samowolnym wydłużaniu przebiegów pomiędzy jego okresowymi wymianami. Efekt jest łatwy do przewidzenia: po przejechaniu dystansu około 65 tysięcy kilometrów żaden silnik nie chce (lub nie może) dalej pracować, a najlepszy olej przybiera postać czarnej, gęstej smoły, oklejającej wszystkie możliwe części. Okazuje się bowiem, że najbardziej nawet trwały olej w warunkach wysokich temperatur ulega utlenieniu, a powstające produkty kondensują i polimeryzują, tworząc gęste żywice podnoszące lepkość. Produkty utleniania i cząstki startego metalu (głównie żelaza) jeszcze ten proces przyśpieszają. Zwolennicy samowolnego wydłużania przebiegów zapominają także o konieczności wymiany filtrów olejowych, koniecznej dla prawidłowej pracy silnika.

Tweet

Andrzej Tippe
Technical services manager Shell Helix